ตำนานแห่งขุนเขา" โมโกจู ".... ฤาว่าฝนจะตก @ 19-22ม.ค.56

[kaikai]

        ทุกครั้งที่แหงนมอง ยอดเขาสูงเสียดฟ้า ที่ดูเหมือนว่าฝนจะตกอยู่ตลอดเวลา  ปู่ย่าตาทวดชาวกระเหรี่ยงเรียกยอดเขาลูกนี้ว่า   " โมโกจู  "

            ....แค่เริ่มต้นฟังเจ้าหน้าที่อช.แม่วงก์ เล่าถึงที่มาที่ไปความหมายของยอดเขาที่สูงที่สุดของอุทยานฯแม่วงก์ "ยอดโมโกจู"  ซึ่งมีความสูง 1,964 ม.  ก็เพียงพอให้นักเดินทาง23ชีวิต นั่งฟัง สายตาจองมองจอโปรเจ็คเตอร์ เสมือนนักเรียนฟังคุณครูในวันปฐมนิเทศน์..  ส่วนตัวผมเห็นด้วยกับการที่จนท.ให้ข้อมูลกับนักท่องเที่ยวทั้งด้าน ภูมิศาสตร์ สภาพอากาศ สัตว์ป่าและพันธุ์พืช รวมถึงชี้แจงกฏข้อปฏิบัติในการเดินป่าระยะไกล
            9.00น. เมื่อเตรียมทุกอย่างพร้อมแล้ว  ป้องผู้นำทริป..บอกให้เริ่มเดิน บรรดาลูกทริปทั้งเก่าใหม่ต่างขึ้นเป้หลากสีเดินเรียงเป็นขบวนยาว..  ตามโปรแกรมของป๋าวันนี้เรามีจุดหมายที่แค้มป์แม่กระสา ซึ่งพวกเราต้องเดินตามทางรถถนนลูกรังระยะทาง 14กม.จนสุดทางรถ นั่นแหละแคมป์แม่กระสา
         ทางช่วงแรกๆมีป่่าไผ่อยู่สองข้างทางเป็นทางขึ้นเนินลงเนิน เดินได้เรื่อยๆไม่มีหลง  แต่ก็จะมีช่วงที่ชันอยู่สองจุด  มอแรกชื่อน่าเกรงขามมากๆ "มอขี้แตก"เป็นเนินชันยาวๆ ที่เรียกความเหนื่อยของหลายๆคนรวมทั้งผมด้วย ช่วงที่ชันจุดที่สอง"มอมะค่า" ชื่อนี้คงมาจากที่บริเวณนี้เต็มไปด้วยต้นมะค่าสูงตระหง่านทิ้งใบ เหลือแต่ากิ่งก้านกับฝักแก่  (ตอนแรกได้ยินชื่อเป็น "มอม็อคค่า" ยังนึกอยู่ในใจสงสัยมีต้นกาแฟ แหม..ตั้งชื่อซะอินเตอร์เชียว)

[kaikai]

..บางตอนต้องเดินข้ามน้ำแต่เป็นทางปูนระดับน้ำแต่พอแฉะๆ ไม่ลำบางอะไร   เวลาล่วงเลยมาเกือบเที่ยงวัน  นักท่องเที่ยวแบ่งกลุ่มเป็น 3กลุ่มโดยธรรมชาติ  กลุ่มนำจะมีประสบการณ์เดินป่า ร่างกายแข็งแรงฟิตมาอย่างดี  ส่วนผมอยู่กลุ่มกลางๆและมีกลุ่มปิดท้ายซึ่งมีจนท.คอยดูแลความปลอดภัย    หากใครหิวข้าวไม่ต้องรอกัน สะดวกตรงไหนว่ากันตามชอบเลย เนื่องจากมีข้าวกล่องมือกลางวันในเป้ทุกคน
 

(รูปประกอบ รู้สึกจะดีเลย์ไปหน่อยนิ)   

[kaikai]

     บ่ายสองโมงถึงแค้มป์แม่กระสา  เห็นกลุ่มนำมี ป้อง,เล็ก,หมอทวี,พี่กฤษ,ต้า ผูกเปลนอนแถมหลับอย่างเป็นเรื่องเป็นราว   มารู้ทีหลังว่ามาถึงกันตั้งแต่สิบเอ็ดโมงครึ่งแล้ว   หุ หุ นายแน่มาก   

[kaikai]

    เนื่องจากลูกทริปเดินทำเวลาได้ดี มาถึงแค้มป์กันเร็วบ่ายสองโมงครึ่งก็มาครบกันทุกคนแล้ว  ป้องเปลี่ยนแผนวันนี้เราจะเดินต่ออีก4กม. คืนนี้เราจะนอนที่แค้มป์แม่เรวา เพื่อวันขึ้นยอดเราจะได้ย่นระยะลงได้บ้าง
    บ่ายสามโมง  ขึ้นเป้เริ่มเดินอีกครั้งจากนี้ไปไม่มีถนนรถแล้ว ต้องเดินตามรอยทางในป่าไผ่  ข้ามห้วยแม่กระสา จากนั้นเดินตามราวป่า
   

[kaikai]

   ต่อด้วยข้ามห้วยแม่กี  ช่วงสุดท้ายข้ามขอนไม้ล้มแล้วเดินอีกสักพัก.. จึงถึงแค้มป์แม่เรวาเกือบห้าโมงเย็น..

 

[kaikai]

    หน้าหนาวจะค่ำเร็ว.. หลังจากตั้งแค้มป์เสร็จ ต่างคนช่วยกันเตรียมมื้อเย็น  ลูกหาบก่อไฟหุงข้าว ลูกทริปคนไหนมีฝีมือก็อาสาเป็นพ่อครัวแม่ครัว อีกหลายคนรุมช่วยเด็ดผักหั่นหมูช่วยกันตามความสามารถ  ผมชอบบรรยากาศในแค้มป์มาก จะได้รู้จักพูดคุยก็ตอนนี้แหละ   

[kaikai]

    หลังมื้อเย็น..  อากาศเริ่มชื้น อุณหภูมิลดลงอย่างรวดเร็ว ความหนาวเข้ามาแทนที่
หลายคนล้อมวงอยู่ข้างกองไฟ  หลายคนเข้าเต็นท์หลบความหนาว   ส่วนผมสามทุ่มกว่าขอพักผ่อน เก็บแรงไว้เจอของจริงวันพรุ่งนี้  นอนฟังเสียงกบทูดระคนกับเสียงลูกหาบข้างเต็นท์คุยจับความไม่ค่อยได้  จนเผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้.. 

[kaikai]

  ขอตัวก่อนนะ..คืนนี้ว่ากันใหม่   

[กฤษ]

รออ่านต่อครับ

[จอม]

   ต่อด้วยข้ามห้วยแม่กี  ช่วงสุดท้ายข้ามขอนไม้ล้มแล้วเดินอีกสักพัก.. จึงถึงแค้มป์แม่เรวาเกือบห้าโมงเย็น..

 

.....พี่ไก่.....รูปถ่าย#17.ห้วยแม่กี.....สวยงามมากๆเลยครับ.....

[kaikai]

...ขอบคุณครับ พี่กฤษ,น้องจอม   

[kaikai]

   เช้าวันที่สอง..   ด้วยเมื่อคืน ป้องได้สรุปผนสำหรับวันนี้ว่าต้องเริ่มเดินอย่างช้าแปดโมง เนื่องจากวันนี้เราจะเดินไต่ระดับจาก 300ม. ไปแค้มป์ที่ระดับ 1,800ม.  จะเจอทางชันตั้งแต่เช้า จากแค้มป์แม่เรวาจนถึงคลองสอง  ระยะทาง 8 กม. แต่เราจะไม่พักที่แค้มป์คลองสอง เพื่อให้ใกล้ยอดโมโกจู เราจะเดินตัดเขาชันขึ้นไปอีก 1 กม. จะมีพิ้นที่กว้างพอสำหรับตั้งแค้มป์คืนนี้
   ดังนั้นเช้านี้ ทั้งลูกทริปลูกหาบต่างตื่นกันตั้งแต่ฟ้าสาง บ้างต้มน้ำกินกาแฟ บ้างทยอยเก็บสัมภาระ ส่วนผมนั่งอยู่ริมห้วย ในใจก็นับเลขถอยหลัง 10..9..8.......2..1..0 ว่าแล้วก็วักน้ำขึ้นมาล้างหน้าแปรงฟัน  ซึ่งเป็นวิธีเดียวกับที่เมื่อวานกว่าจะหย่อนตัวลงอาบน้ำในห้วยได้ ก็นับวนไปมาอยู่หลายรอบ..
   หลังอาหารเช้า ทุกคนจะได้รับข้าวกล่องสำหรับมื้อเที่ยง  แปดโมงตรงเป้ของทุกคนถูกสะพายหลังและก้าวเดืนจากแค้มป์แม่เรวา...

[kaikai]

   จริงอย่างที่ป้องบอก  วันนี้เราเจอทางชันตั้งแต่เช้า เดินขึ้นเนินชัน ,ชัน และชันขึ้นไปเรื่อยๆเหมือนไม่มีสิ้นสุด อาการเหนื่อยหอบมาเยือนเร็วกว่าเมื่อวาน  มอบรอบตัวระหว่างทางยังเป็นป่าไผ่ ปะปนกับป่าเบญจพรรณ บางช่วงจะเจอมูลของพี่เบิ้มถ่ายไว้อยู่หลายกอง เจ้าหน้าที่บอกว่ายังใหม่ๆคาดว่าเพิ่งเช้าตรู่นี้เอง.. แปลว่าป่าแม่วงก์ยังอุดมสมบูรณ์มีสัตว์น้อยใหญ่อาศัยอยู่เยอะ
   เดินมาสุดเชาลูกหนึ่ง แล้วต้องตัดลงทางชัน เพื่อเดินขึ้นในเขาลูกถัดๆไป ขึ้นแล้วก็ลง เมื่อไหร่มันจะถึงระดับ 1,800 หละเนี่ย!!!    เวลาผ่านไปเกือบสามชั่วโมงแล้วผมยังไต่ไม่ถึง 1,000ม.เลย  ระยะห่างระหว่างกลุ่มนำ กลุ่มกลาง และกลุ่มหลังเริ่มทิ้งห่างกันออกไป  จำไม่ได้ว่าหยุดยืนพักไปกี่ครั้ง แต่ยังดีที่เส้นทางที่ผ่านมียอดไม้ใบบังแสงแดด ทำให้บรรยากาศรอบๆตัวร่มรื่น ทั้งมีดอกไม้เล็กๆสีม่วงบานแซมอยู่หนาตาตลอดทั้งสองข้างทางทำให้การเดินไม่น่าเบื่อ
    บางตอน..ป้องชี้มือไปข้างหน้าทำมุม 70องศา เมื่อมองลอดดงไม้ออกไปจะเห็นขุนเขาสูงทะมึนขวางอยู่ข้างหน้า.. ป้องบอกนั้นแหละที่พวกเราต้องขึ้นไป หุ..หุ.. (คิดในใจ ยังดีที่ข้างทางมีต้นไม้ขึ้นบังไว้ ไม่งั้น..เห็นแล้วจะบั่นทอนกำลังใจไม่มากก็น้อย)

[kaikai]

   เที่ยงตรง  ในที่สุดเราไต่ระดับมาที่ 1,225ม. และเป็นจุดที่เหมาะกับการปลดเป้ พักทานข้าวได้เป็นอย่างดี เพราะจากจุดนี้ไป จะเดินตัดลงหุบอีก 200ม. จะถึงคลองหนึ่งจุดเติมน้ำ และล้างหน้าล้างตาเพิ่มความสดชื่นกลับมาอีกครั้ง...
 

[เส่ง]

ต่อเนื่องเลยคับ งานที่ทำพักไว้ก่อนกะลังได้อารมณ์